ZABURZENIA DEPRESYJNE u dzieci i młodzieży
Zgodnie z klasyfikacją WHO objawy podstawowe depresji to:
- Obniżenie podstawowego nastroju, nie podlegające wpływowi wydarzeń zewnętrznych i utrzymujące się, przez co najmniej 2 tygodnie
- Utrata zainteresowań lub odczuwania przyjemności
- Zmniejszona energia lub zwiększona męczliwość.
Dodatkowo występują: spadek zaufania lub szacunku do siebie, poczucie wyrzutów sumienia lub nieuzasadnionej winy, nawracające myśli o śmierci lub samobójstwie, zmniejszona zdolność myślenia lub skupienia się, niezdecydowanie, wahanie się, zmiany w zakresie aktywności psychoruchowej (pobudzenie lub zahamowanie), zaburzenia snu i zmiany łaknienia wraz ze zmianami wagi.
Badania nad etiologią zespołów depresyjnych wskazują na jej wieloczynnikowy charakter, uwzględniający różnorodne uwarunkowania psychologiczne, genetyczne i biologiczne.
Poznawcza teoria depresji stworzona przez Aarona Becka zakłada, że przyczyną depresji są negatywne myśli powstałe na bazie dysfunkcjonalnych przekonań. Teoria ta wyróżnia trzy główne obszary dysfunkcyjnych przekonań:
- Przekonanie o własnej ułomności;
- Negatywne przekonanie o świecie
- Brak nadziei na przyszłość.
Z przekonania o własnej niedoskonałości wynika niska samoocena. Osoba przypisuje sobie winę za negatywne doświadczenia życiowe. Neutralne zachowania ludzi dookoła traktuje, jako skierowane przeciwko sobie.
Studia badawcze w zakresie EEG pokazują, iż osoby w depresji charakteryzują się specyficznym zapisem w zakresie płata czołowego. Mianowicie zwiększoną amplitudą fal alfa w lewej półkuli, co oznacza jej mniejszą aktywacją. Lewa przednia okolica kory mózgowej odpowiedzialna jest za pozytywne emocje, z nastawieniem motywacyjnym, dążeniem do celu. Natomiast półkula prawa jest zaangażowana w negatywne odczucia, zachowaniam typu wycofania się. W sytuacji gdy osoba jest w depresji, zauważa się większą aktywacja prawego płatu czołowego, a mniejsza lewego. W tej sytuacji można zaobserwować u osoby cierpiącej na depresję negatywne nastawienie do podejmowania jakichkolwiek działań, a ponadto deficyt w postrzeganiu pozytywnych doznań, odczuciu przyjemności. Leczenie psychiatryczne depresji, w zależności od natężenia dolegliwości, opiera się na farmakoterapii, psychoterapii, w depresji lekoopornej stosują się również elektrowstrząsy. W leczeniu depresji bardzo dobre wyniki daje neuroterapia EEG- Biofeedback (neurofeedback).
Neurofeedback jest skuteczny w modyfikacji tego rodzaju zaburzeń, gdyż polega na tłumieniu niepożądanych, a wzmacnianiu potrzebnych do prawidłowego funkcjonowania fal mózgowych. Po terapii zwiększa się aktywacja lewej półkuli płata czołowego. Osoba staję się aktywna i optymistyczna. Jest to metoda całkowicie bezpieczna, efektywna i nie wykazująca żadnych skutków ubocznych. Badania nad tym sposobem leczenia potwierdzają poprawę zdrowia pacjentów. Dobre wyniki po terapii EEG- Biofeedback utrzymują się przez lata.